Ομοιοπαθητική και στρες, συμπληρωματική προσέγγιση για ψυχοσωματική ισορροπία!

Το χρόνιο στρες αποτελεί σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα για τη συνολική υγεία του ατόμου με επιδράσεις που επεκτείνονται στο ενδοκρινικό, νευρικό και ανοσοποιητικό σύστημα.                                   Οι βασικές ορμόνες του στρες, κυρίως η κορτιζόλη & οι κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη και νοραρδεναλίνη), εκκρίνονται στο πλαίσιο ενεργοποίησης του άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων (HPA) με σκοπό την άμεση αντίδραση του οργανισμού.  Είναι ένας πανέξυπνος μηχανισμός που κρατάει την ισορροπία τόσο σε ψυχικό όσο και σε σωματικό επίπεδο.  Όταν όμως το στρες είναι επαναλαμβανόμενο ή παρατεταμένο αυτή η διαδικασία παύει να είναι λειτουργεί φυσιολογικά, ουσιαστικά αποσυντονίζεται, παύει να έχει προσαρμοστική δράση και ξεκινούν να δημιουργούνται φθορές τόσο στο σώμα όσο και στο συναίσθημα. Η ομοιοπαθητική προσέγγιση έχει θετικά αποτελέσματα σε επίπεδο ψυχοσωματικής ισορροπίας. Εστιάζει στην ενίσχυση της εσωτερικής προσαρμοστικής ικανότητα του οργανισμού , δηλαδή στην ‘’αντοχή’’ απέναντι στο στρες , επιδρόντας στον τρόπο που το άτομο επεξεργάζεται και ανταποκρίνεται στα ψυχοσυναισθηματικά ερεθίσματα. Επιδρά ρυθμιστικά στην λειτουργία των νευροορμονικών αλληλεπιδράσεων επηρεάζοντας θετικά την φυσιολογία του ατόμου.                                                                                                                                 

Πιο συγκεκριμένα μπορεί να συμβάλει σε:                                                                                                      

  • αποφόρτιση του νευρικού συστήματος μειώνοντας την υπερδιέγερση     
  • σταδιακή εξισορρόπηση του ορμονικού μηχανισμού (HPA) μέσω της βελτίωσης της συναισθηματικής ανταπόκρισης
  • ενίσχυση της ευεξίας και συναισθηματικής ανθεκτικότητας η οποία αντικατοπτρίζεται στην συνολική λειτουργικότητα

Στην πράξη, το αποτέλεσμα των παραπάνω λειτουργιών είναι η βελτίωση της διάθεσης, η πιο ήπια αντιμετώπιση στρεσογόνων καταστάσεων, η έκφραση και φροντίδα των αναγκών του ατόμου, ο ποιοτικότερος ύπνος (η εξάλειψη της αϋπνίας-διακεκομμένου ύπνου  κτλ.), η επαναφορά της ενέργειας στην καθημερινότητα (η οποία συνήθως καταβάλλεται από την ψυχική σφαίρα και όχι απαραίτητα από σωματική κόπωση). Η ομοιοπαθητική λειτουργεί (χωρίς παρενέργειες) σε ένα πιο λεπτοφυές επίπεδο όπου τα συμπτώματα δεν είναι ακόμα απαραιτήτως παθολογικά αλλά αποτελούν σημάδια εσωτερικής δυσαρμονίας, ενεργοποιεί την διαδικασία αυτοθεραπείας του οργανισμού σε ψυχικό και σωματικό επίπεδο και μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά χωρίς την αντικατάσταση της ιατρικής.

Δρυγιαννάκη Άρτεμις

Ειδικός Εφαρμογών Διαιτητικής-Ομοιοπαθητικός

*Το παραπάνω κείμενο έχει ενημερωτικό χαρακτήρα.